αμήχανα διανύω την θέα

Φώτα
Μικρά ταξίδια, μακρινα
Σαν τις γραμμές των αστεριών
Αδιόρατες
Σε μπλέ φόντο
Πώς χορεύουν; Δεν το μαντεύω ακόμα
Σχεδόν μ ακουμπάνε
Ίδιο το χάδι σου
Όπως τότε
Φώτα που τρέχουν
Δραπετεύουν τη λήθη
Φοράς το άσπρο πουκάμισο
Μ ακούς;
Σου πάει!
Σκέφτομαι πόσο σου μοιάζει η θάλασσα
Με μπλέ φόντο
Πώς ήρθες απόψε ως εδώ;
Αναρωτιέμαι
Ασύγκριτο θέαμα!
Αμετάθετα τα όνειρα, ξυπνάνε
Πως είναι να ανασαίνει ο ήλιος; Έτσι.
Αμίλητα.
Διάφανα ν αστράφτει ο έρωτας στην αντηλιά του χρόνου
Τέσσερις εποχές
Έτσι είναι ο έρωτας. Πλανόδιος
Πόσο σου μοιάζει αυτή η στιγμή! Τρομάζω.


Υ.Γ!: ...αμήχανα διανύω τη θέα.

εν αρχη ην ο λογος

"εν αρχη ην ο λογος"...Ας ξεκινήσουμε μ αυτή την φράση. Όπως ξεκίνησα τότε, στο πρώτο μου χρονογράφημα. ΄Φαίνεται πως ο "λόγος" συνοδεύει ΄την κάθε μου αρχή. Χαίρομαι που ξανασυνάντησα την αυτοπεποίθηση της πέννας μου. Χαίρομαι που έφτιαξα αυτό το κανάλι επικοινωνίας. Αυτή τη φορά για μένα.