για τον γλάρο Ιωνάθαν!

Μου τον θύμισε μια φίλη. «έλα να σε πάρω μια βόλτα στο εξοχικό μου…»,…μου είπε. Πήγα!Υπαίθρια ανοιχτά παντζούρια! «Με το βλέμμα να απλώνεται στα σωθικά του ωκεανού. Να το αισθάνεσαι και να σου αρκεί». Κι αυτό μου τόπε. Και μ ‘άφησε να κάνω μια βουτιά σ’ αυτή τη θάλασσα που μου δάνεισε. Ένα ταξίδι! Στην άλλη όχθη της ψυχής. Εκεί όπου μας πάει συχνά πυκνά η καρδιά. Εκεί…ξέρεις εσύ…!

Έτσι βρέθηκα απέναντι από όλες τις ελευθερίες που κάποια στιγμή αναμετρήθηκα. Με τον γλάρο Ιωνάθαν να επιστρέφει ξανά στην επικαιρότητα της ζωής μου.

Ίσως αυτό να σημαίνει πολλά, μα τι σημασία έχει….εγώ ήθελα απλά να το πω!

Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον! Σαν την Τερέζα κι αυτός. Τόλμησε!

Υ.Γ: …τώρα είμαι σχεδόν σίγουρη!...ελευθερία είναι… ένας... Ιωνάθαν σε μορφή γλάρου!