σημείωμα...

Πως είναι να διανύεις την Αθήνα με τα πόδια....Έτσι! Νευρικά! Σχεδόν παθιασμένα. Να βουτάς το γλυκό απ το βάζο και να σε θυμώνει η λαιμαργία σου. Έτσι! Μια υστερία ειλικρίνειας, απέναντι σε όσα αφήσαμε να μας προσπεράσουν. Αυτό είναι. Ένα μοτίβο καλής εποχής. Να θυμώνεις γι αυτά που είσαι συμμέτοχος. Να μην θυμώνεις με όσα σε ακυρώνουν.

Πλάκα έχει!...

Υ.Γ: Καλέ μου...παίξε ένα τραγούδι ακόμα!